Uzun zaman sonra bir cumartesi gününün uzunca bir kısmını dışarıda geçirdim. Günün özeti: “İstiklâl çok değişmiş!” Evet, dede oldum, ben bile bilemedim…
Orada çalıştığım zamanlardan bu yana Karaköy de çok değişmiş. Her yer kafe olmuş, sokaklar pul pul derisi dökülen bir hayvan gibi, kimi yerde dökülen derinin altından yepyeni bir deri çıkmış, hemen yanında eski deri katmanları aynen duruyor. Oldukça fancy görünen kafenin yanında hâlâ yılların erkek berberi var. Bunlar yavaş yavaş yok olacaklar, Karaköy de başka bir Karaköy olacak. Ben de “bir zamanlar ben burada çalışırken şurada Sur Kebap vardı, sokakta oturur kebap yerdik” diyeceğim sanki başka bir yüzyılın insanı gibi…
Neyse, işte dünün özeti:
Naif’te güzel bir kahvaltı. Özellikle harika sucuklar eşliğinde. Sonra Karabatak’ta Julius Meinl kahveleri…Ece Ajandası’nın Karaköy’de ufak ve keyifli bir mağazası var. Bir sonraki defter: sayfalarının kenarı rengarenk, turuncu sırtlı bir Ece not defteri…Tünel’den yukarı… İlk durak Lale Plak. CD’ler, CD’ler… Biri İlhan Erşahin imzalı…Saki’nin romanı çevrilmiş. Görselliğin doruğunda bir mitoloji rehberi çıkmış. Bir de ufacık şiir kitabı, Enver Ercan’dan… Kitaplarını biriktir, hepsini Robinson Crusoe’dan al! Kitapçılar batmasın, kapanmasın, kafe mafe olmasın!İstiklâl’de yürürken hep etrafına bak, neler bulacağın belli olmaz. İşte Koç Üniversitesi araştırma merkezinde bir fotoğraf sergisi. Antakya mozaiklerinin bulunuş hikayesi. Kimisi toprağın sadece 10 – 15 santim altında bin yıldan fazla saklı kalmış…Orhan Veli 100 Yaşında sergisi Yapı Kredi Kültür Merkezi’nde. Fotoğraflar, Yaprak Dergisi nüshaları, bankta oturan korkutucu bir Orhan Veli mankeni ile selfie imkanı… ve bir mücevher daha: Fethi Karakaş illüstrasyonu eşliğinde “küçüktüm küçücüktüm”…Aslıhan Pasajı’nda ne bulacağın belli olmaz. İşte böyle bir Tagore’a rastlarsın, için neşe dolar. Naifliğin doruğundaki bu baskı 1969’dan kalma…Pera Müzesi’nde kuzeylilerin çağdaş cam eserleri. Camdan şehirler, elektrik süpürgeleri, dev böcekler, vs. vs. Sanat işte, ne yaparsın…En çok gördüğümüz ressam Picasso. Artık ne görsek şaşırtmaz. Böylesine düşük beklentiyle gezilen bu sergi aslında gayet iyi. Ailesine dair seri, mitoloji serisi, iki kadın serisi, yola çıkan süvari serisi… birkaç seramik… ufak ve güzel bir sergi…Böylesine keyifli bir güne, böylesine keyifli bir son yakışır değil mi? Pera Cafe’de cheesecake ve kahve…
honi bana? honi bana? 